Ott 5, 2015 - Poesie in Vernacolo No Comments
“ ZÌ DUMUÈNECHË E ZÁ MECHÈLENË “
Mezza a lù schìurë
nà vàucë predecàvë,
passennë sàttë lu lambìaunë
la faccë z’è reschiaràtë,
l’arcànascë e zà Mechèlenë.
Accumbagnàtë da la ciacciacòlë,
ca… dirèttë, dirèttë ‘ndràvë a la candènë,
arpiè lù muarètë zì Dumuènichë.
Trèštë deštènë
attuccatë a zà Mechèlenë,
pë marètë Dumuènichë
ca sàrë e matènë
bàvë lù vuènë.
Dòppë nù ccàunë sònnë ariscìutë,
zà Mechèlenë deciàvë,
accusciè nin zë po jë annendë,
tì arraggiàunë Mechelè,
ariàmë arretë
ardràmë a la candènë.
Stefano Marchetta