Stefano Marchetta

Lë  so vèštë ‘nghë štùcchië,

pë lù dispiaciàrë

më  zë chìichìtë lë inùcchië.

Oh… parlavenë senzë mòvë  lë anghë

štì  ‘nnammuràtë,

cande m’ha passìte affianghë,

zë muvùavë solë lë detùzzë

gnè lë silìštrë,

paravë c’àccuppàvenë li ficùzzë.

Jë zè ‘ndrùvutitë lë cervèllë,

fannë findë dë štà lundànë

pë ‘n’adupùrà la grazië dë la favèllë.

Lë chiamenë messaggë,

ma a mà

më parë tandë selvaggë.

Nà voddë cacchidìhunë

mannavë lë massagginë,

‘nghë lë piccihunë.

La tecnologìjë l’ha scilìtë

a štà poverë giovendù,

sembrenë tuttë ’ndundìtë.

Eppihurë la ggendë jàvë a Sanda Nicòlë,

‘nghë la sperànzë

d’artruvuà la paròlë.

Stefano Marchetta

Condividi!

•