Apr 26, 2014 - Poesie in Vernacolo No Comments
“ LA FÈŠTË DË SÄNDË VETÀLË “
A Sàndë Sàlvë në jè Natàlë,
ma è la fèštë
dë Sàndë Vetàlë.
Aèscië lë chirichèttë e la cràucë,
lù pòpelë zë màttë ‘nfèlë
preghènnë a àddë vàucë.
È tùttë aggitàtë lù cumutàtë,
vònnë fa bèlla fijhùrë
gnè tuttë lë lòrë tàtë.
Zë màttë a lù pùštë sò la bàndë,
cà…. chiànë, chiànë
‘ndònë pë lù Sàndë nù bèllë càndë.
Quàttrë crištìanë lë pòrtë a spàllë
štù Sàndë cà passë bènèdecènnë,
mèndrë lù spùarë ariàgnë lù cìlë dë štàllë.
La bòna gèndë màgnë lë nucèllë,
li uàhiunë sò cùndèndë,
nù ciùhetèlë pë la pahiùrë štrèllë.
Mèndrë lù pòpelë sònë e càndë,
zë n’arvà a la càsë
štu bèllë Sàndë.
Së la fèštë è serènë,
a lù còrë
fa tàndë bbènë.
Stefano Marchetta