Stefano Marchetta

Giorni fa mi sono ritrovato in chiesa per parlare con don Raimondo, nell’attesa che si liberasse mi ritrovai a guardare le due statue di San Vitale. Come un dejavu mi è tornata a la mente un lontano 28 aprile dove nella stessa posizione mentre fuori dalla parrocchia si celebrava la messa, io stavo scattando delle foto al suo interno. Quando nel silenzio della chiesa fui affiancato da Antonio Cilli, indicando la vecchia statua del Santo, nella sua semplicità mi disse:

” Ggiuvunò, quèštë è Sàndë Vetàlë… Quello che sta fuori è l’usurpatore”.

Questa poesia è dedicata al suo ricordo.

Nen sòccë chë vi a dècë,

m’ànnë mèssë

arrètë a šta curnuècë.

È ‘na còsë trèštë,

nnë zë vàdë nijèndë

ma zë sèndë la ggèndë ca fa fèštë.

Ùijë ‘na perzàunë

m’è minìutë a truvuà,

quèllë ca chiàmenë ‘Ndònië Cucciulàunë.

‘Nghë lu còrë m’à parlàtë,

tî si lu sàndë ca sàprë a lë spàllë

tàtë a purtàtë.

Quèllë fòrë nin è Sàndë Vetàlë

e hìunë ca fa

fìndë ca è Vetàlë.

Hi aijë dèttë, ‘Ndò candë addivìndë vicchië

òmmenë o Sàndë

a la fènë vìlë gné la cicìrchië.

Stefano Marchetta

Mezza a lù schìurë

nà vàucë predecàvë,

passennë sàttë lu lambìaunë

la faccë z’è reschiaràtë,

l’arcànascë e zà Mechèlenë.

Accumbagnàtë da la ciacciacòlë,

ca… dirèttë, dirèttë ‘ndràvë a la candènë,

arpiè lù muarètë zì Dumuènichë.

Trèštë deštènë

attuccatë a zà Mechèlenë,

pë marètë Dumuènichë

ca sàrë e matènë

bàvë lù vuènë.

Dòppë nù ccàunë sònnë ariscìutë,

zà Mechèlenë deciàvë,

accusciè nin zë po jë annendë,

tì arraggiàunë Mechelè,

ariàmë arretë

ardràmë a la candènë.

Stefano Marchetta

Arruvuètë a lu rustoràndë,

dë ‘na fesarmònechë

z’arcanàscë lu càndë.

Lë spùsë štànnë a fa ‘nu bàllë,

tennë  l’ucchìë

lucìndë gnë lë štàllë.

‘Nghë ‘nu bucchìrë e ‘nu panìnë,

lë parìndë ascàddenë

quàllë ca dècë Tonìnë.

”Jé so’ Maresciàllë

e l’arreštë

a chë nn’abbàllë”.

Stefano Marchetta

Il trio Longhi, Masciale e Ciavatta.

 Antonio Masciale

Më duluàvë l’ùcchijë,

sibbutë sciàurë à dettë

t’ànnë fattë lu mualùcchië.

A toddë nu piàttë

e dopë na prihìrë,

dàndrë tra accë d’ùijë cià ittatë.

Në të vùijë accundà na fraulàttë

l’ùijë la desegnàtë,

t’à huardàtë na giùvunattë.

‘Nghë la frùcë la taijàtë

e fòrë la ittatë,

lu mualùcchë zë lë squaijàtë.

Më sò arlàssatë,

ma la coccë

në ma passatë.

Marbumbàvë gnè nu murtalàttë,

sciàurë ma dettë

tùjetë na pallattë.

Stefano Marchetta

N’attemë e ‘ndèrrë,

allumbruvuèsë

së remàštë šterètë.

Niscìunë të canàscë,

chë sà a chë pinzìvë,

chë pruggittë tenìvë.

Štì fèrmë,

nin të mùvë,

chiànë, chiànë tì štì ‘ngnelènnë.

Së putìssë parlà

fòrsë më decìssë

“ Në é càlpë mà, é la mòrtë ca decèsë”.

Stefano Marchetta

‘Nà vòddë,

lë vuàjunë cresciàvanë

sàttë a la càppë dë lë pèdrë ,

gnè lë pigginìllë sàttë a la vròcchë,

aspettavanë lù tùrnë lòrë

pë devendà ùmmenë.

Mò,

tùttë fànnë essë,

tùttë sànnë fa’ essë,

tùttë capèscë essë.

Niscìunë sèrvë cchì,

lë vìcchië

pë prèmë.

Quàštë peccà,

li uàhiunë cràscenë

sènzë lu ruspuèttë.

Stefano Marchetta

Lë  so vèštë ‘nghë štùcchië,

pë lù dispiaciàrë

më  zë chìichìtë lë inùcchië.

Oh… parlavenë senzë mòvë  lë anghë

štì  ‘nnammuràtë,

cande m’ha passìte affianghë,

zë muvùavë solë lë detùzzë

gnè lë silìštrë,

paravë c’àccuppàvenë li ficùzzë.

Jë zè ‘ndrùvutitë lë cervèllë,

fannë findë dë štà lundànë

pë ‘n’adupùrà la grazië dë la favèllë.

Lë chiamenë messaggë,

ma a mà

më parë tandë selvaggë.

Nà voddë cacchidìhunë

mannavë lë massagginë,

‘nghë lë piccihunë.

La tecnologìjë l’ha scilìtë

a štà poverë giovendù,

sembrenë tuttë ’ndundìtë.

Eppihurë la ggendë jàvë a Sanda Nicòlë,

‘nghë la sperànzë

d’artruvuà la paròlë.

Stefano Marchetta

A Sàndë Sàlvë në jè Natàlë,

ma è la fèštë

dë Sàndë Vetàlë.

Aèscië lë chirichèttë e la cràucë,

lù pòpelë zë màttë ‘nfèlë

preghènnë a àddë vàucë.

È tùttë aggitàtë lù cumutàtë,

vònnë fa bèlla fijhùrë

gnè tuttë lë lòrë tàtë.

Zë màttë a lù pùštë sò la bàndë,

cà…. chiànë, chiànë

‘ndònë pë lù Sàndë nù bèllë càndë.

Quàttrë crištìanë lë pòrtë a spàllë

štù Sàndë cà passë bènèdecènnë,

mèndrë lù spùarë ariàgnë lù cìlë dë štàllë.

La bòna gèndë màgnë lë nucèllë,

li uàhiunë sò cùndèndë,

nù ciùhetèlë pë la pahiùrë štrèllë.

Mèndrë lù pòpelë sònë e càndë,

zë  n’arvà a la càsë

štu bèllë Sàndë.

Së la fèštë è serènë,

a lù còrë

fa tàndë bbènë.

Stefano Marchetta

Sàprë a štu  muànnë,

l’òmmenë zë cràdë

Rrà e Patratèrnë.

Ma candë l’àrië zë ‘ndruvutàijë

e lu mualetèmbë fa dànnë,

armànë gnè na štuvuòlë.

Chiàgnë cacchè mortë,

uàrdë quàllë c’àrmànë e

pë nu mumuèndë prèghë Ddè.

Ma pë nu mumuèndë, pë nu suquàndë,

ma sibbutë z’arcràdë …

Rà e Patratèrnë.

Stefano Marchetta

Dedicata alle persone che hanno perso tutto per il maltempo e per colpa dell’uomo stesso.