Ott 19, 2014 - Poesie in Vernacolo No Comments
“ LÙ RUSPUÈTTË “
‘Nà vòddë,
lë vuàjunë cresciàvanë
sàttë a la càppë dë lë pèdrë ,
gnè lë pigginìllë sàttë a la vròcchë,
aspettavanë lù tùrnë lòrë
pë devendà ùmmenë.
Mò,
tùttë fànnë essë,
tùttë sànnë fa’ essë,
tùttë capèscë essë.
Niscìunë sèrvë cchì,
lë vìcchië
pë prèmë.
Quàštë peccà,
li uàhiunë cràscenë
sènzë lu ruspuèttë.
Stefano Marchetta